प्राक्तन फ़िदाच झाले
प्राक्तन फ़िदाच झाले यत्नास साधतानामोती पुढ्यात आले वाळूस गाळताना
शोधात भाकरीच्या निम्मी हयात गेली
स्वप्नेच वांझ झाली तारुण्य जळताना
हलक्याच त्या हवेने का कोसळून जावा ?
हेका उगीच होता तो स्तंभ बांधताना
पिकल्या फ़ळास नाही चिंता मुळी मुळीची
दिसलेच ना कधीही हितगूज सांगताना
द्रव्यापुढे द्रवीतो का कायदा म्हणावा?
नेमस्त गांजलेले कानून पाळताना
आता ’अभय’ जगावे अश्रू न पाझरावे
आशेवरी निघावे ही वाट चालताना
गंगाधर मुटे
................................................
(वृत्त - आनंदकंद )
...............................................
No comments:
Post a Comment